Bu yazıları ne yapacağım?
Kendime tuttuğum bu güncenin de unutulma eşiğine geldiğini üzülerek fark ediyorum. Çok geniş, bazen gereksiz ve tamamen amatörce yazıların benden başka alıcısı olsun diye hiç uğraşmadım, şimdi ben de bırakırsam yitip gidecek bu engin denizde.
Tuhaf, aynı şeyi hissediyorum buraya karşı. Bazı arkadaşlıklarım, kopmakta güçlük çektiğim ama beni sıkı sıkı bağlayan zamanların çok geride kaldığını hissettiren birkaç olaydan sonra daha azına yetinmektense bitirmek istediğim arkadaşlıklarım. Bu güncede dünkü ben, bugün ki bendeki etkisini kaybediyor. Daha azı ile yetinmeli mi?
Öylece bırakıp gideceğim, bu değilse de yakın bir yazım son olacak. Hatta bir kaç zaman içerisinde belki son kez adres çubuğunda adını yazacağım ve bitecek.
Ömür, ne uzun bir anlam. Şöyle bakınca her şey kere her şey hacminde bir boyutta. Ben küçük bir blogun mezar taşına takılıp kalıyorum.