"Sivil toplum örgütleri bu konuda gerekli girişimi yapmalılar... Sivil toplum örgütleri durumu protesto etmek için bugün saat 12'de Taksim'de... Sivil toplum örgütlerini ziyaret etmeye başladı.... Sivil toplum örgütleri..."
Hep bu ağır ismi oluşturan yasal örgütleri duyduk anahaberlerde. Hep birşeylere karşı, hep birşeyler için mücadele içinde olan bu örgütler olmazsa birşeylerin kötü gideceği ortadaydı. Tabi bizde çocuktuk, görmüyorduk bu ağır ismin çürüyen etini.
"Gazzede düzenlenen bombalı saldırıda çok sayıda sivil hayatını kaybetti... Irakta direniş güçlerine ait bir militanın düzenlediği bombalı saldırıda 15 sivil hayatını kaybetti... Sivil hayata ilk adımını atan başkan torunlarıyla vakit geçirdi..."
Bakın burdada "sivil"ler var. O büyük ismi oluşturan küçük insancıklar. Sivil dediğimiz şey ne? Etliye sütlüye karışmayan, bütün hayatını kendi yaşamını ve sevdiklerinin yaşamlarını idame ettirmek için harcayan bir kişi mi? Var mı öyle biri?
Dünyada sivil denen birşey kalmadı, 0-7 yaş çocuklar dışında. Herkes bir ideolojinin militanı artık. Oy verdiği partiye ve hatta tuttuğu takıma bile körü körüne bağlı insanlar için sivil yaşam da ne? Dünya üzerinde her 5 kişiden 3ü savunduğu düşüncelerden en az biri için ölmeye; 5te 4ü öldürmeye hazır. Hangi sivillerden bahsediyorz ve kimi kandırıyoruz? Akılcı ve eleştirel düşünceye hiçbir ideoloji kolay kolay izin vermiyor ve bu yüzden 5'te 1lik kısım bu ideolojilerin kurduğu saadet zincirlerine katılmıyor.
Hadi bunu bir dünya gerçeği olarak kabul edelim. Düşüncelerimiz için ölmek onurlu ve erdemli bir son olsun bize. Peki uğruna öleceğim düşünceye iman etmek hakkım değil mi benim? Niçin ideolojilere girer girmez birçok tabuyu olduğu gibi kabul etmem gerekiyor? Niçin kendi kendime keşfedemiyorum? Niçin eleştiremiyorum ve niçin koşulsuz itaat gerekiyor her "büyük" sözüne? Bütün köklü inanışları bir kenara bırakalım, bunlar bizim ata yadigarımız olsun ve oldukları gibi anlatalım geleceğe. Gözümüzün önünde yeni yeni türeyen futbol,terör, mafya ideolojilerine niçin kimse ses çıkarmıyor? Onlar için adam öldürmek, dayak atmak, hayat karartmak ve küfretmek inanç ruhunun bir parçası. Hayatınızda sizin ait olduğunuz kaçtane böyle yapı var? Gerçekten sivil miyiz?
Sivil olmak matah birşey değil, hadi herşeyden vazgeçelim demiyorum bende. Bunlar sosyal yaşamın birer parçası ama herşey gibi doğru yapılırsa. Küçük hesaplar yapan insanlarla oldum olası iyi geçinemedim. Bir yanım onlardan kaçmak için çırpındı durdu,yalan değil. Ama şimdi geldiğim noktada koca ülkenin küçük hesaplar yaptığını görünce kaçacak yerde kalmadığını anlıyorum. Herkes oturduğu yerden, minimum eforla büyük işler başarmaya çalışıyor. Ne yapıyorlar? Sokaklarda, evlerde, yollarda... mikrofon uzatılan ve kalabalığın bulunduğu heryerde slogan atıyorlar. Sloganları dua niyetine okuyorlar-hani kırk kere söylersek olur diye. Sivil değiliz, onu biliyoruz artık. Ama övünülecek ideolojilerimiz ve faaliyetlerimizde yok.
Alın size günümüzdeki milliyetçilik: "Tekbir! Allahu Ekber!"
Alın size gerçek milliyetçilik: "Vatan sevgisi ona hizmetle ölçülür."
Biri Allah'a emanet diğeri bana. Oysa Allah herşeye hakim zaten, burda çalışması gereken benim! Ama ben nerdeyim? YOKUM! İşte vardığımız nokta bu.
Daha örnek mi?
"Türkiye laiktir laik kalacak."
"Atatürkçü düşünce engellenemez."
"Ne ABD ne AB; Tam bağımsız Türkiye!"
...
Daha devam eder bu liste. Ama benin okadar vaktim yok, yürüyecek yolum var. Sessiz sedasız, kimsenin bakışına takılmadan... Adımın belkide hiç anılmayacağı bir gelecek için yollarda oalcağım. Bazılarının sloganlarıyla korkutup kaçırdığını sandıkları şer güçlerin peşinde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder