İskele

Gelebileceğim en uç yerdeyim..

tek bir adım dahi atamam.

biliyor musun,

aşagı bakınca ne görüyorum?

kendimi defalarca bıraktım buradan..

o soğukluğu defalarca hissettim

düştüğüm yerdeki havasızlığı

sessizliği..

çırpınışlarımı..

titreyerek ve koşarak kaçtığımda

hep tamam dedim

tamam bu sefer kendimden geçtim..

defalarca koşarak geldim bu uca

aşağı baktığımda

işte yine orda..

artık bir adım atmamaya yeminliyim

korkuyorum, birgün bir felaket olacak

içinden çıkılmaz bir hal..

nefessiz ve sessiz..

boşa çırpınışlar...

kendimde asılı kalacak ruh

teslim etmeden öleceğim.

Bu durduğum yer eski bir iskele

hep en ucuna kadar koştum

aşağıda kendimi gördüm, yukarı bakarken

tutup çekmek istediğim her an

kendime düştüm..

dünyadan koptum, içimdeki sessizliği duydum

kıyıya titreyerek çıktım

ağladım.

Şimdi yok o eski kendime düşkünlüğüm

denizin dibinide

kendi içimide iyice bilmekteyim.

en uçta, ufka bakar beklerim..

bir gemi gelip alacak..

katlı durur göğsümde

bembeyaz yelkenim..

hava açık

gel hadi..