Zincir

Ateşlere atılmış, eritilmiş!

soğuk yalnızlıklara itilmiş..

vurulmuş, boynu bükülmüş bir demir

tek başına bir halkadır..

bu halka zaman babanın tekkesinde

kendi gibi nicesiyle karşılaşır

koyu, açık, kalın ince...

hepsi ayrılmamak üzere kenetlenince!

vicdanın üstüne çöreklenmiş ağır gülleleri kaldırıp atar bir gün

Bu bir asır sürer, belki binlerce yıl...

doğruların azlığına da kızma, vicdanın aczinede

her şeyin bir yeri ve zamanı var bu tekkede

sen ölsen de, ismin okunur..

şangırdar boş zindanların paslı zincirleri..

sen öldün diye bitmez, yüreklere ince ince dokunur..

Gün gelir bugünün zalim tüccarları

bu zinciri bölecek kudretten yoksun düşer

kan taşıyan uşaklarının elem yayan seslerini kimse duymaz

gün gelir,

sokakta yürüyen öylesine bir adam,

bu cinnet davetine hevesle bakmaz

gün gelir

koyu, açık, kalın ince..

kimsenin kanı öfke doyuranların testisine akmaz..

gün gelir.. 

gelir..