Can

Aldığın nefes verdiğin seste silinir gider
Bir tek adın kalır adım adım zamanda yürüyen
Yanından göçen kervanlar yeşil bir vahada  sana el eder
Bir gelin olursun yeniden ardı sıra hem gözyaşı hem mutluluk sürüyen

Senelerce biriktirdiğin derdin kederin bir anda çıkar dudaklarından
Etrafında tutmaya can atan onca ele, gözyaşı seline rağmen durmazsın
Kızgınlık, öfke ve nefretin zincirleri erir ve dökülür bileklerinden
Uzun zaman sonra ilkkez kendinden başka birşey düşünmeden gözlerini kaparsın


Yalan olduğunun delili bu resimlerin, bu çınlayan feryatlar
Sen çok başka bir anlamın parçasısın artık, beşeri akıl nasıl anlasın
Uzaklarda bekleyen bir toprak parçasına yönelir başın, ardında dostlar
Hergün binlerce insanın ucundan döndüğü çizginin başındayız, sen ise orda kalansın


Bilmesende canın için içime düşen ateşi ve içine düştüğüm kuyuyu
Gideceğin akla gelmezdi, hep orada bizimle birlikte ol istedim
Şu canımın başına bela, tendeki ben gibi çıkmıyor arsız huyu
Bil ki öyle görünce seni, şu ömürden de biraz al istedim